Ημέρα δραστηριοτήτων
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ-ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
- 1
Μάθημα ζωής
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. Ιωάννης Χειμώνας – Βραβεύτηκε στην κατηγορία Μάθημα Ζωής από την Ένωση «Μαζί για το Παιδί».
«Στην κατηγορία των βραβείων Μάθημα Ζωής τιμούμε ανθρώπους που ανήκουν στην οικογένεια των ευπαθών ομάδων, υπερβαίνουν τις φυσικές αδυναμίες τους και ανατρέπουν τα κοινωνικά δεδομένα, επιτυγχάνοντας αξιόλογο κοινωνικό έργο.» Σημειώνει η Ένωση «Μαζί για το Παιδί».
Η τελετή πραγματοποιήθηκε, την Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2011, στις 6μ.μ στο Ίδρυμα Ευγενίδου -Λεωφ. Συγγρού 387, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερωνύμου, καθώς και άλλων επιφανών προσώπων, παρουσία των μελών του ΔΣ του Συλλόγου, των συνεργατών του Οικοτροφείου και πολλών φίλων της προσπάθειας μας.
Ο κ. Χειμώνας αφιέρωσε την τιμητική διάκριση στα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, στους συνεργάτες του και σε όλους όσοι συνέβαλαν, δωρητές και χορηγούς, στη δημιουργία του έργου.
Εμείς ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, δημοσιεύουμε την τιμητική διάκριση προς το Σύλλογο και κατ” επέκταση στο Οικοτροφείο μας, που προέρχεται από τη μεγάλη Αγάπη του!
https://www.kathimerini.gr/723595/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/ena-alh8ino-senario-zwhs-kai-ena-oikotrofeio-gia-atoma-me-aytismo;
«Στην κατηγορία των βραβείων Μάθημα Ζωής τιμούμε ανθρώπους που ανήκουν στην οικογένεια των ευπαθών ομάδων, υπερβαίνουν τις φυσικές αδυναμίες τους και ανατρέπουν τα κοινωνικά δεδομένα, επιτυγχάνοντας αξιόλογο κοινωνικό έργο.» Σημειώνει η Ένωση «Μαζί για το Παιδί».
Η τελετή πραγματοποιήθηκε, την Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2011, στις 6μ.μ στο Ίδρυμα Ευγενίδου -Λεωφ. Συγγρού 387, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερωνύμου, καθώς και άλλων επιφανών προσώπων, παρουσία των μελών του ΔΣ του Συλλόγου, των συνεργατών του Οικοτροφείου και πολλών φίλων της προσπάθειας μας.
Ο κ. Χειμώνας αφιέρωσε την τιμητική διάκριση στα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, στους συνεργάτες του και σε όλους όσοι συνέβαλαν, δωρητές και χορηγούς, στη δημιουργία του έργου.
Εμείς ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, δημοσιεύουμε την τιμητική διάκριση προς το Σύλλογο και κατ” επέκταση στο Οικοτροφείο μας, που προέρχεται από τη μεγάλη Αγάπη του!
https://www.kathimerini.gr/723595/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/ena-alh8ino-senario-zwhs-kai-ena-oikotrofeio-gia-atoma-me-aytismo;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
π. Αθανάσιος Τσιαούσης
Ο αιδεσιμολογιώτατος π. Αθανάσιος Τσιαούσης, πρωτοπρεσβύτερος της Ι. Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, γενικός γραμματέας του Δ.Σ. και βασικός συνεργάτης τόσο κατά την ανέγερση, όσο και κατά τη λειτουργία του Οικοτροφείου. Μεριμνά και για τις πνευματικές ανάγκες των οικοτρόφων μας.
Το Αυτιστικό μου παιδί
Στίχοι: Ιωάννης Χειμώνας
Με μονότονες κινήσεις όλο λικνίζεσαι
με το βλέμμα απλανές ψηλά κοιτάς,
σ’ ένα κόσμο που ΄χεις πλάσει όλο βυθίζεσαι
στην σιωπή, και σε κανένα δεν μιλάς.
Φτερουγίζεις με τα χέρια σου μονότονα,
σα να θες σ’ άλλους ορίζοντες να πας,
κλαις, γελάς, χωρίς λόγο και απότομα,
μουρμουρίζεις το τραγούδι που αγαπάς.
Στης ψυχής σου τον λαβύρινθο όλο χάνεσαι,
με τις πόρτες της καρδιάς σου ολόκλειστες,
την αγάπη που σου δείχνουν δεν αισθάνεσαι
και το αύριο σου μοιάζει ίδιο με το χθες.
Ο Αυτισμός από παιδάκι σε πλάνεψε,
και στην ομίχλη σ’ έμαθε να περπατάς,
και η οδύνη πήρε σάρκα και ζωντάνεψε,
σαν τον τυφώνα την ζωή μας την σκορπάς.
Σε προσπερνούνε οι συνάνθρωποι αδιάφοροι,
ίσως κουράζεις, τους λυπείς, δεν σε πονούν,
κι όμως μιλούν για ανθρωπιά σαν αδιάφθοροι,
οι τόσοι πόνοι τις καρδιές τους δεν δονούν.
Είσαι το σπλάχνο μου, σε θέλω και σε νοιάζομαι,
τα δύο χέρια μου τα απλωμένα δες,
απ’ το Θεό αντλώ όση δύναμη χρειάζομαι,
και σου φωνάζω απ’ το αδιέξοδό σου, βγες!
Κόσμος σιωπηλός, ο κόσμος ο δικός σου,
μια ανηφορική, μοναχική πορεία,
είναι ο Γολγοθάς, μα ο προορισμός σου
οδηγεί σ’ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ιερή και θεία.
Με μονότονες κινήσεις όλο λικνίζεσαι
με το βλέμμα απλανές ψηλά κοιτάς,
σ’ ένα κόσμο που ΄χεις πλάσει όλο βυθίζεσαι
στην σιωπή, και σε κανένα δεν μιλάς.
Φτερουγίζεις με τα χέρια σου μονότονα,
σα να θες σ’ άλλους ορίζοντες να πας,
κλαις, γελάς, χωρίς λόγο και απότομα,
μουρμουρίζεις το τραγούδι που αγαπάς.
Στης ψυχής σου τον λαβύρινθο όλο χάνεσαι,
με τις πόρτες της καρδιάς σου ολόκλειστες,
την αγάπη που σου δείχνουν δεν αισθάνεσαι
και το αύριο σου μοιάζει ίδιο με το χθες.
Ο Αυτισμός από παιδάκι σε πλάνεψε,
και στην ομίχλη σ’ έμαθε να περπατάς,
και η οδύνη πήρε σάρκα και ζωντάνεψε,
σαν τον τυφώνα την ζωή μας την σκορπάς.
Σε προσπερνούνε οι συνάνθρωποι αδιάφοροι,
ίσως κουράζεις, τους λυπείς, δεν σε πονούν,
κι όμως μιλούν για ανθρωπιά σαν αδιάφθοροι,
οι τόσοι πόνοι τις καρδιές τους δεν δονούν.
Είσαι το σπλάχνο μου, σε θέλω και σε νοιάζομαι,
τα δύο χέρια μου τα απλωμένα δες,
απ’ το Θεό αντλώ όση δύναμη χρειάζομαι,
και σου φωνάζω απ’ το αδιέξοδό σου, βγες!
Κόσμος σιωπηλός, ο κόσμος ο δικός σου,
μια ανηφορική, μοναχική πορεία,
είναι ο Γολγοθάς, μα ο προορισμός σου
οδηγεί σ’ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ιερή και θεία.